ZORAN M. Vukčević: Crna Gora pod prismotrom Beograda- BIA piše scenarije, Vučić režira, a Evropa ćuti…

Ako je slobodna riječ postala opasnost, onda je za njih možda ćutanje zločin. Mi meta, Crna Gora na nišanu. Ne možemo se više pretvarati da ne vidimo. Vrijeme je da se pred ogledalom pitamo: hoću li klečati ili ću se uspraviti?

Vučićev režim ili Marunovićeve lisice – birajte stranu. Ljudi ili robovi? Trećeg nema!

Pet sati isljedničke seanse. Pet sati ispitivanja, psihološkog pritiska, prijetnji. Danilo Marunović, crnogorski reditelj, javna ličnost, građanski aktivista, uhapšen je u Beogradu kao da je državni neprijatelj. Njegov zločin je mišljenje. Otpor diktaturi. Ljubav prema Crnoj Gori koja ne pristaje biti kolonija. 

A tog istog dana, predśednik Skupštine Crne Gore, Andrija Mandić, sa osmijehom i ponosom primio je orden iz ruku Aleksandra Vučića, čovjeka čiji režim hapsi i zastrašuje crnogorske građane, i čija Bezbjednosno-informativna agencija (BIA) godinama vodi specijalni rat protiv Crne Gore, njene slobodne misli i građanske svijesti.

Dakle, kada jednog državljanina Crne Gore odvode na isljeđivanje, drugi na vrhu državne vlasti, kleči pred Beogradom i zahvaljuje na ordenu. 

Ako to nije apsurd, izdaja i nacionalno poniženje, šta jeste?

Marunovićeva izjava nakon isljeđivanja potvrđuje ono što svi slutimo: BIA ima sistematski dosije o crnogorskim novinarima, umjetnicima, aktivistima. Svi koji ne pristaju na svetosavsku ideološku matricu i Vučićev regionalni imperijalizam, označeni su kao meta. Srbija ne priznaje Crnu Goru kao suverenu državu, već kao problem koji se mora riješiti. BIA je oruđe tog projekta.

Beograd radi to decenijama i Crna Gora više nema želju da se odupre. Njen predśednik Skupštine nije simbol otpora, već saučesnik. Nije predstavnik naroda, već pion drugog dvora. Nije čuvar Ustava, već dobitnik medalje od režima koji osporava njeno postojanje.

I kao da to nije dovoljno, Evropa, ta velika, samodovoljna Evropa, ćuti.

Komesari se prave nijemi, ambasadori tapšu Vučića po ramenu, milioni eura i dalje stižu njegovom režimu u zamjenu za lažnu stabilnost. Brisel vidi sve, i bira da ništa ne kaže. To nije diplomatija nego licemjerje. To je odustajanje od vrijednosti Evropske Unije. Tolerišu Vučićev autoritarizam i nagrađuju ga. Dokdestabilizuje Bosnu i Hercegovinu, guši Kosovo, i otvoreno napada suverenitet Crne Gore, Evropa mu i dalje vjeruje. I to sve u ime “stabilnosti” koja znači: mir pod čizmom diktatora.

Zato je hapšenje Danila Marunovića više od represije. To je indikator režima koji ne trpi slobodu, Crne Gore koja klizi u tuđe ruke i Evrope koja prodaje principe za komfor. Gori u stomaku: jesam li ja sljedeći? Zbog ovoga što pišem, zbog istina koje izgovaram i ne ćutim, ne klimam glavom. Jesam li i ja meta BIA-e, kao i svi koji ne pristaju živjeti pognute glave? Da li će neko od nas završiti na isljeđivanju samo zato što voli Crnu Goru više nego Vučićev red?

Ako je slobodna riječ postala opasnost, onda je za njih možda ćutanje zločin. Mi meta, Crna Gora na nišanu. Ne možemo se više pretvarati da ne vidimo. Vrijeme je da se pred ogledalom pitamo: hoću li klečati ili ću se uspraviti?

autor: Zoran M. Vukčević (Autor je građanski aktivista)

izvor: analitika.me